Column
Tien jaar geleden maakte Recombinetics de eerste melkkoeien zonder horens. Voor het welzijn van de koe en de boer had het Amerikaanse bedrijf de horens met genetische technieken uitgegumd. Dat was veel humaner dan de uitsteeksels wegbranden of afzagen.
De koe wordt veel vaker onder het vergrootglas gelegd om ‘haar’ problemen op te lossen. Met wat genetische trucjes kan een koe gemaakt worden met korter haar, meer zweetklieren en een lichtere vacht. Zo’n koe kan beter tegen warmte en dat is natuurlijk nuttig bij een opwarmende aarde. Of laat drachtige melkkoeien alleen vrouwtjes baren, dan hoeven er minder mannetjes doodgemaakt te worden. Door koeien beter vorm te geven, valt nog veel winst te behalen.
De uitstoot van methaan staat ook hoog op de verbeteragenda. Onze ongekende melkproductie heeft veel vervelende bijwerkingen. Het stuwmeer van stront en urine is bekend, maar de methaanuitstoot moet ook sterk gaan dalen. Methaan is een broeikasgas dat sterk bijdraagt aan de opwarming van de aarde en de koe is daar ongewild een van de belangrijkste producenten van. Het gas verlaat de koe niet via scheten, maar bijna uitsluitend via boeren.
Dus moet de boer worden aangepakt. DSM-Firmenich bracht vorig jaar het voedingssupplement Bovaer op de markt, waarmee de methaanuitstoot van de koe volgens het bedrijf dertig procent kan dalen. Symbrosia onderzoekt of rood zeewier misschien werkt. ook Blue Ocean Barns en Rumin8 werken aan oplossingen. Mogelijk is de koe te vaccineren tegen de aanmaak van methaan. Misschien moeten we de aanwezige micro-organismen in de pens gaan vervangen, want zij produceren het methaan bij het fermenteren van voedsel. Er wordt ook al onderzocht hoe effectief poeptransplantaties van de kangoeroe naar de koe zijn. Eventueel kun je ook de luchtpijp van de pens in één richting vergrendelen, zodat het voedsel er wel in kan, maar het methaan er niet uit.
Zo gek is dit laatste idee niet. Sinds een jaar of tien weten we dat dit verschijnsel van nature bij een kleine groep mensen voorkomt. Deze mensen lijden aan abelchia ook wel het ‘no-burp’ syndroom genoemd. Ze kunnen niet boeren, ook al willen ze nog zo graag. Het syndroom ontstaat door een haperende spier van de slokdarm. Normaal ontspant die even als er een boertje wil ontsnappen. Maar bij deze mensen houdt deze spier zijn tanden stevig op elkaar en blokkeert zo iedere ontsnappingsroute. Alleen de andere uitgang, de scheet, biedt dan nog uitkomst.
Sinds een jaar of vijf wordt de aandoening soms behandeld met een spuitje botox. De resultaten zijn opmerkelijk. Zo vertelt de 26 jarige Lucie Rosenthal, die vaak last had van een opgeblazen gevoel, borrelende geluiden in nek en borstkas, pijn op de borst en overmatige winderigheid, dat ze na de behandeling het gevoel had er een nieuwe lichaamsfunctie bij te hebben. Ze kon ineens wel boeren! Onlangs liet Lisanne Teurlings uit Den Bosch na een vergelijkbare behandeling aan Omroep Brabant weten: ‘Het is letterlijk een opluchting en ik heb echt een ander leven gekregen’.
Het lijkt me overduidelijk dat ook de koe graag blijft boeren en haar boer dus absoluut niet kwijt wil. Bescherm de koe, red de boer!
Pieter Lomans
